Nie wiem, czy Wam się jeszcze mogę pokazać na oczy. Po pierwsze, bo jestem coraz tUściejsza. Po drugie, bo strasznie długo nic Wam nie napisałam. Może jeszcze pamiętacie, jestem Czykita. […]
kocia filozofia
Velikonoce, czyli Covidonoce część druga.
Wszystko zamknięte, wirus lata i lata, nie wiadomo za bardzo jak świętować. Tu nawet nie można jechać na wycieczkę, bo jak przekroczysz granicę powiatu, to jest już przestępstwo. To już […]
Dzień Bab, czyli pierwsze takie święto…
….kiedy nie ma z nami kocura do składania życzeń. Dostałyśmy po saszetce takiej deluks i po puszeczce takiej jeszcze trochę bardziej deluks, może i sznurek dostaniemy, ale trochę tych życzeń […]
Siedem lat, czyli najlepszego, kartoflany nosie.
14 lutego to nie tylko Walentynki, to Zuzanny urodzinki. Takie orientacyjne, bo ze schronu ją zabrali w majówkowy weekend, miała prawie trzy miesiące. 2014 rok był. Ona tu była przede […]
Kamienie w Minnesocie, czyli kot z pęcherzem.
Trochę przynudzam o sobie, ale musicie wiedzieć, że mam kamienie i to jakieś nieco tajemnicze, więc trzeba je zbadać, co to za meteoryty ze mnie wylazły. Europa to podobno za […]
Minimalizm, czyli ratunku.
Jestem cały czas na diecie, jeszcze dostaję kapsuły syfiate, moje siki były znów badane, nie są lepsze, wszyscy się martwią okropnie, bo nie wiadomo czemu się ten mój pęcherz nie […]
Kultywacja, czyli żniwa na sikach.
Dzisiaj to ja dokończę poprzednią opowieść, jak wiecie, byłam u weta i zostawiłam tam siki do kultywowania, znaczy na posiew. Był to kolejny punkt na rachunku i kolejny czas dla […]
Šikulka, beruška, czyli jak Duzi wydali kupę szmalu a ja mam łysy brzuch.
Wiem, wiem, sylwester, niby powinnam wstawić film z szampanem albo jakieś niby ognie sztuczne i podsumowywać. Albo planować i postanawiać. Otóż nie. Na razie drzemię sobie, trochę szczelają, ale nie […]
Ahoj, jsem roztomilá kočka a čurám na podlahu, czyli….
no bo tytuł wyszedł mi za długi. Czyli jak żeśmy pojechały za granicę. Jestem już z Zuzanną w dziwnym mieście i w małym mieszkaniu, co ma wielkie ściany ze szkła […]
Świąteczny nastrój, czyli to nie jest wojna o rabat.
Siedzę u Bapci i Dziadka, podobno śmierdzi już od wejścia, że niby ja załatwiłam dywan i on śmierdzi a ja go lubię, więc jest i wonieje. Jeszcze chyba posiedzę, bo […]