Czykito, jak Ty się w ogóle znalazłaś w tych Czechach?

Pytacie, więc odpowiadam. Przyjechałam z wrzaskiem, wymiotami i wściekłością. Miałam też czipa i paszport.

Wcześniej pojechał Duży i się osiedlał, ale duuuuuużo wcześniej. Potem Duża, a za trzy miesiące po Dużej to jeszcze ja i Zuzanna.

Przyjechałyśmy na gotowe, do mieszkania, do łóżeczka i moich ulubionych kocyków. Wszystko nam przygotowali, nawet siatkę na balkonie.

Najpierw, znaczy nim przyjechałyśmy, to te trzy miesiące zatruwaliśmy życie, zdrowie i powietrze Bapci i Dziadkowi. Bapcia musiała się poddać terapii na stawy po tym lataniu za mną i schylaniu się.

Przyjechałyśmy zimą, w sumie jakoś dwa lata temu, ja przywiozłam jeszcze chory pęcherz, więc zaczęłam moją czeską przygodę od poznania weterynarzy z pobliskiej lecznicy.

Potem już jakoś poszło, spodobał mi się balkon i ptaki. Nie lubię tylko, jak ktoś chodzi po korytarzu, ale my na końcu mieszkamy, to rzadko się zdarza jakiś sąsiad.

Kiedyś wyszłam przed drzwi i z dala usłyszałam, jak winda mówi patro tři. O to od razu uciekłam, tego nie lubię.

Ale już się tu od dawna czuję dobrze.